Opis

Kurs w sprzedaży w formie dostępu do nagrań. Linki aktywne 30 dni od zakupu.
Po zapoznaniu się z materiałami warsztat zalicza 125 h. praktyk oraz certyfikat elektroniczny.
By uzyskać dostęp do nagrań po zakupie należy skontaktować się z Nami drogą elektroniczną.

I. Dziecko i rodzic – jak wspierać relację? Rola psychologa

Program

Jak rozmawiać z dzieckiem o jego emocjach – wskazówki do pracy z rodzicem (nazywanie emocji, sposoby ich wyrażania, budowanie komunikatów).
Błędy w komunikacji utrudniające współpracę – rozpoznawanie oraz przeformułowywanie.
Modyfikowanie narzędzi i technik zależnie od wieku dziecka – praca na przykładach (dziecko przedszkolne, szkolne i nastolatek)
Jak zachęcić dziecko do współpracy? – opracowywanie planu pracy z rodzicami i dzieckiem.
Można założyć iż 80% trudności emocjonalnych dzieci w wieku szkolnym związana jest nieprawidłową komunikacja z rodzicami w domu. Na szczęście coraz rzadziej karzemy dzieci fizycznie ale nadal chętnie zawstydzamy, porównujemy, wprawiamy w poczucie winy. Co ciekawe większość rodziców ma dobre intencje, kocha swoje dzieci i podaje ze wychowanie dziecka na dobrego szczęśliwego człowieka jest często najważniejszym celem w życiu. Skąd się biorą problemy w komunikacji i charakterystyczne zniekształcenia? Najczęściej powielamy i odtwarzamy to jak sami byliśmy traktowani przez rodziców, wychowawców. Nieświadomie to znaczy ze nie do końca zdajemy sobie z tego sprawę. Dodatkowo łatwo ulegamy presji otoczenia, rywalizacji i leku przed ocena. Powstaje efekt błędnego kola. Uważny psycholog jest w stanie rozpoznać te zniekształcenia. I w przystępny sposób pokazać je rodzicowi, wspólnie przepracować i doprowadzić do trwalej zmiany stąd rodzice często zgaszają się do psychologa z prośba o wsparcie i poprawę kompetencji rodzicielskich

Prowadząca warsztat

mgr Anna Kopeć

psycholog, psychoterapeuta, instruktor „Szkoły dla rodziców”

Pracuje z dorosłymi, młodzieżą i dziećmi – w ujęciu psychodynamiczno – systemowym. Prowadzi konsultacje i porady dla rodziców. W trakcie kursu: „Psychoterapia ze szczególnym uwzględnieniem systemowej terapii rodzin”. Pracuje pod stałą superwizją.

II. Samobójstwo i próba samobójcza – interwencja kryzysowa w sytuacji zagrożenia życia II

Program zajęć:

Formy zachowań samobójczych
Przyczyny samobójstw u dzieci i młodzieży
Czynniki ryzyka samobójstw u dzieci i młodzieży.
Zachowania autoagresywne czym są i jak je rozpoznać.
Co powinno niepokoić w zachowaniu dziecka?
Jak rozpoznać próbą samobójczą?.
Postępowanie po wystąpieniu próby samobójczej lub samobójstwa.
Zapobieganie samobójstwom u dzieci i młodzieży.

Zachowania suicydalne występują szczególnie często w okresie adolescencji. Silna presja biologiczna i społeczna przy niestabilnej osobowości generuje silny stres który częściej niż w innych okresach rozwiązywany jest przez impulsywne zachowania często przeciwko sobie. Zachowania autodestrukcyjne są jednym z objawów depresji wieku dorastania ,wg różnych badań od 27 do 54 % dzieci i młodzieży choruje na depresje.Chłopcy chorują częściej niż dziewczęta a 80 % pacjentów z depresją ujawnia myśli samobójcze. W 2017 roku 459 osób a do 2021 roku życia zginęło śmiercią samobójczą 1389 osób do 20 roku życia.

Prowadząca warsztat

mgr Małgorzata Kosak

psycholog, psychoterapeuta

Absolwentka psychologii na Uniwersytecie Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie. Ukończyła Całościowe Podyplomowe szkolenie w podejściu systemowo – psychodynamicznym przygotowujące do uzyskania Certyfikatu Psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i Psychologicznego organizowane przez Klinikę Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Collegium Medicum UJ w Krakowie. Pracuje jako diagnosta psychoterapeuta w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej i Poradni Zdrowia Psychicznego, prowadzi psychoterapię indywidualną i grupową dzieci i młodzieży, a także systemową terapię rodzin. Od wielu lat prowadzi dziecięce grupy terapeutyczne zarówno dla młodszych dzieci jak i starszych realizując programy terapeutyczne pt. „Miasteczko”, „Kraina”. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego , pracuje pod stałą superwizją zarówno indywidualną jak i grupową. Stale podnosi swoje kompetencje zawodowe poprzez udział wielu szkoleniach i konferencjach dotyczących psychoterapii.

Warsztaty obejmują praktykę kliniczną w omawianym temacie oraz zaliczają 25h praktyk studenckich na kierunku psychologia, pedagogika.

III. Podstawy psychiatrii, schizofrenia

Program warsztatu

klasyfikacja, postaci schizofrenii,
osiowe objawy , objawy pozytywne, objawy negatywne.
zaburzenia myślenia.
klasyfikacja urojeń
zaburzenia postrzegania omamy ,halucynacje.
leczenie,
perspektywa pacjenta
funkcjonowanie w systemie opieki zdrowotnej, społeczno zawodowej, rodzinnej.

Warto zacząć od samych podstaw, by dogłębnie zrozumieć problem. Co to jest schizofrenia? To przewlekła choroba psychiczna, którą należy leczyć – a im wcześniej choroba zostanie poprawnie zdiagnozowana i im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym lepiej.
Samo słowo „schizofrenia” ma grecki źródłosłów – pochodzi bowiem od słów „schizein”, które oznacza „rozszczepić” oraz „phren”, czyli „umysł”. Myli się jednak każdy, kto uważa, że schizofrenia to rozszczepienie jaźni, zwane potoczne „rozdwojeniem osobowości”. Nie taka jest idea tej choroby Chodzi bardziej o rozszczepienie pomiędzy tym, co się robi, myśli i czuje.
W ten sposób dochodzi do rozpadu osobowości i problemów z codziennym funkcjonowaniem. Osoba chora nie jest w stanie realistycznie ocenić ani siebie, ani najbliższego otoczenia, ani rzeczywistości, która ją otacza. Z tego powodu schizofrenik coraz bardziej ucieka od realnego świata i zaczyna żyć w swoim własnym, z dala od ludzi i wszystkiego, co go otacza.
Najczęściej na chorobę narażeni są ludzie młodzi – ponad połowa osób zapada na nią przed ukończeniem trzydziestego roku życia. Mężczyźni i kobiety mają równe szanse na zachorowanie – płeć nie odgrywa tutaj żadnej roli. Za to ryzyko zachorowania na schizofrenię wynosi około jeden procent.

Prowadzący warsztat

lek. med. Łukasz Filipowski psychiatra

Pomaga pacjentom w leczeniu zaburzeń psychicznych. Jest absolwentem Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. Ukończył szkolenie specjalizacyjne z zakresu psychiatrii w Specjalistycznym Szpitalu Psychiatrycznym im. dr. Józefa Babińskiego w Krakowie i w Specjalistycznym Psychiatrycznym Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu. Odbywał wymagane staże w Klinice Psychiatrii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Przez ostatnie lata systematycznie wzbogaca wiedzę i umiejętności praktyczne, uczestnicząc w kursach i szkoleniach specjalistycznych. Lek. med. Łukasz Filipowski zna oraz stosuje aktualne standardy diagnostyki i leczenia chorób psychicznych. Mimo to wciąż poszerza kwalifikacje zawodowe jako psychiatra, stale doskonaląc swoją wiedzę dotyczącą leczenia chorób psychicznych i umiejętności terapeutyczne.
Lek. med. Łukasz Filipowski ma również doświadczenie w pracy na oddziale psychiatrycznym ogólnym, szeroką praktykę psychiatryczną w Poradni Zdrowia Psychicznego oraz w ramach Środowiskowej Opieki Psychiatrycznej, dyżuruje na oddziale psychiatrii dorosłych Klinicznego Szpitala Wojewódzkiego w Rzeszowie. Prowadzi Poradnię i Całodobowy Oddział Leczenia Uzależnień w Centrum Leczenia Uzależnień w Rzeszowie. Lek. med. Łukasz Filipowski pełni funkcję biegłego sądowego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Rzeszowie. Nabywanie praktyki w rozmaitych ośrodkach pozwala mu na poszerzenie wiedzy i zdobycie doświadczenie, które skutkują stałym udoskonalaniem konsultacji psychiatrycznych prowadzonych w gabinecie psychiatrycznym w Rzeszowie.

IV. Podstawowe zagadnienia seksuologii – pedofilia IV

Program warsztatów:

Rodzaje definicji pedofilii
Definicje i formy wykorzystywania seksualnego
Mechanizm powstawania pedofilii
Negatywne doświadczenia seksualne w rozwoju przemocy seksualnej
Wpływ wykorzystania seksualnego w dzieciństwie na wykorzystywanie dziecka w dorosłości
Różnice indywidualne w reakcji na wykorzystywanie seksualnego
Rozpoznanie wykorzystywania seksualnego
Sposób postępowania w przypadku podejrzenia wykorzystywania seksualnego
Pomoc dziecku i rodzinie
Dylematy w pracy z dziećmi wykorzystanymi seksualnie

PROF. DR HAB. MED. ZBIGNIEW LEW-STAROWICZ

„pedofila nie podnieca dojrzała kobieta czy dorosły mężczyzna. Jego obiektem seksualnym jest niedojrzałe ciało – ten fakt stanowi istotę pedofilii. Jednak, by móc ją rozpoznać, taki stan musi trwać co najmniej sześć miesięcy i musi dotyczyć również świata fantazji osoby diagnozowanej. Aby uznać kogoś za pedofila, trzeba ponadto stwierdzić, że zainteresowanie ciałem dziecka dominuje lub jest wyłączne w jego potrzebach seksualnych. – Jeśli u takiej osoby skłonność ogranicza się jedynie do myślenia na ten temat, jednak nie daje mu spokoju i w tej sytuacji pacjent pragnie, by go leczyć, należy zastosować terapię. Natomiast jeśli taka osoba nie popełniła przestępstwa i nie zgłasza chęci leczenia, nie ma takiego przymusu. W tym przypadku specjaliści nazywają ten stan zachowaniem pedofilskim – / prof. dr hab. med. Zbigniew Lew-Starowicz./. Celem szkolenia jest pokazanie zjawiska pedofilii zarówno z perspektywy osoby dokonującej czynności pedofilnych jak i jego ofiary i podkreślając znaczenie obu tych perspektyw.

Prowadząca warsztat

dr n. med. Marta Ćmiel Giergielewicz

Edukator Seksualny, psychoterapeuta

Psycholog, psychoterapeuta pracujący w ujęciu psychodynamiczno-systemowym z osobami dorosłymi, młodzieżą i dziećmi. Konsultuję rozwój psychoruchowy i emocjonalny dzieci już od okresu niemowlęctwa – udzielam porad i wskazówek wychowawczych oraz wspomagających prawidłowy rozwój.